Sezon sonrasının derinliklerindeyiz ve her türlü kaos ortaya çıktı. Warriors ve Celtics şampiyonluk için savaşa girmeden önce, konferans finallerinin en büyük kazananlarını ve kaybedenlerini sıralıyoruz.
KYLE LOWRY
Jimmy Butler’ın takım arkadaşlarının çoğu bir noktada onu hayal kırıklığına uğrattı, ancak Kyle Lowry’nin eksiklikleri en korkunçlarıydı. Lowry, Miami’ye gidip forma giyen tek oyuncu olabilir. daha kötüsü şekil. Heat’in kondisyona yönelik bootcamp yaklaşımı efsanedir ve yine de Lowry’nin bagajında bir şekilde Nicki Minaj’dan daha fazla çöp var.
Lowry’nin ağırlığı, adamını geçme, boşluk yaratma veya kimseyi kilitleme şansı olmadığı anlamına geliyor. Ayaklarını hareket ettirememesi, savunmaya uzanmasına ve hücumda çöp şutları atmasına neden oluyor.
Çöp atışlardan bahsetmişken, Lowry’nin playofflardaki şut sayılarına bir göz atın:
- 4-8 (%50)
- 2-8 (%25)
- 2-7 (%28.6)
- 0-4 (%0)
- 3-10 (%30)
- 4-11 (%36,4)
- 1-6 (%16,7)
- 0-6 (%0)
- 5-14 (%35,7)
- 4-12 (%33,3)
Genel olarak 25-86 (%29.1) şutunu çekti.
Miami’nin takas ettiklerini düşündüğü kişi bu değil. Eğer Pat Riley ve diğerleri. Kyle Lowry’nin bu versiyonunu aldıklarını bilseler Goran Dragic ve Precious Achiuwa’ya takılıp kalırlardı.
Lowry’nin zamansız sakatlık sorunları işe yaramadı, ancak kariyerinin bu aşamasında etkili olabilmek için daha iyi bir forma girmesi gerekiyor.
MAVERICKS’İN “DİĞER ADAMLARI”
Davis Bertans, Reggie Bullock ve Maxi Kleber ısınabilir, ancak konferans finalleri geldiğinde buz gibi oldular. İşte sayılar:
Reggie Bullock: %38.3 FG
Maxi Tutkal: %38,5 FG, %26,3 3PT
Davis Bertans: %33.3 Genel Görüş, %21.4 3PT
Bullock, 3. maçta sahadan 0-10 şut çekerken, Kleber 0-5’e gitti. Serinin ilerleyen bölümlerinde, 5. Oyunda eleme ile karşı karşıya kalırken toplamda sadece beş şut atmayı başardılar. 30 puan bir gece ve sonraki dört – ve Luka Doncic’in sayı bölümünde onu desteklemek için güvenebileceği tek bir oyuncu yoktu.
YAKIN OYUNLARIN HAYRANLARI
2000 yılında bir Mart akşamı, Drew Carey sevgili doğaçlama komedi şovunu şu satırla açtı: “Her neyse, Kimin Hattına Hoş Geldiniz, her şeyin hazırlandığı ve puanların önemli olmadığı gösteri… Doğru, puanlar sadece Bir NBA oyununun ilk üç çeyreği gibi.”
Carey, bazı insanların gerçekten de doğru olduğuna inandığı sıradan bir şakaya farklı bir yorum getiriyordu: NBA oyunlarının her zaman çok yakın olduğu ve son aşamalara kadar ayarlamanın bir anlamı olmadığı fikri. Pekala, bu yılki patlamalarla dolu sezon sonrası bu teoriyi cehenneme çevirdi.
Bu playofflarda tekrar tekrar, açılış dakikalarında bir takımın diğerini devirdiğini ve oyunun geri kalanının sadece bir formalite haline geldiğini gördük. Konferans finallerinde ortalama galibiyet marjı 12,5 puan iken, ortalama olarak her oyundaki en büyük fark 23,5 puandı.
12 konferans finali maçının sekizinde, bir takım bir aşamada 20 artı puan öndeydi. 12 maçın yedisine 10 puan veya daha fazla karar verildi ve 12 maçın 11’ine beş puan veya daha fazla karar verildi. Fazla mesai oyunları yoktu.
Eğer bir basketbol tanrısı varsa, bunun Finallere kadar devam etmesine kesinlikle izin vermeyecektir.
STEPH CURRY’Yİ AÇAN ARENA İŞÇİSİ
Bench oyuncularının aksiyona çok yaklaştıklarına dair tüm konuşmalardan sonra, harekete geçen bir Dallas satıcısıydı. tam Larry David ve 3. Oyunda yanlışlıkla Steph Curry’ye çelme taktı.
Sahipleri, yedek oyuncuları veya mahkemede patlamış mısır satan adam olsun, görünüşe göre Dallas’taki herkes kendilerini aksiyona sokmayı seviyor.
Jimmy Butler
Jimmy Butler, Tyler Herro’nun güçten düşürücü sakatlığına, Bam Adebayo’nun Celtics’in uzunlarına saldırmaktan duyduğu derin korkuya ve Kyle Lowry, Victor Oladipo ve Max Strus’tan oluşan üç kişilik tuğla döşeme ekibine rağmen takımını Finallere taşımak için neredeyse Boston’ın boğucu savunmasını yendi. Konferans finalleri boyunca sahadan yüzde 30.
Butler, 7. maçın sonundaki o şüpheli üçlüyü kaçırmış olabilir, ancak Miami’nin ilk etapta zafer kokusu almasının tek nedeni oydu.
Butler, etrafında yaşanan katliama rağmen Miami’yi Finallere sürüklemiş olsaydı, tüm zamanların taşıma işlerinden biri olurdu ve LeBron James’in Kevin Love’ı, George Hill’i ve onun hayaletini (kuşkusuz o kadar büyük olmasa da) anımsatırdı. JR Smith 2018’de Finale Kaldı.
AL HORFORD
Al Horford’un kariyeri, görünüşe göre OKC’de meraya çıkarıldığında belirsizlik içinde olabilirdi. Ancak kariyerinin nabzını tutmakla kalmadı, aynı zamanda kimsenin görmediği muazzam bir intikamla geri döndü.
https://www.youtube.com/watch?v=hzqtm_pjjC4
35 yaşındaki oyuncu sadece Boston’daki savunma hakimiyetini geri kazanmakla kalmadı, aynı zamanda, özellikle 4. Maçta Bucks’a karşı 11-14’lük şut isabetindeki 30 sayılık patlaması olmak üzere, hücumda da parlak bir performans sergiledi. Celtics sonuna kadar giderse, Horford ligdeki en iyi hikayelerden biri olacak. Gerçeği söylemek gerekirse, o zaten.
JAYSON TATUM
Jayson Tatum, Celtics 2019’da elendiğinde 3-10 şut attı. 2020’de elendiklerinde 9-26, 2021’de elendiklerinde 12-27 gitti. Bu yıl en önemli olduğu zamanda ortaya çıktı ve pes etti. Miami’ye karşı 7. maçta 26 sayı, 10 ribaund, 6 asist ve 2 blok ile ilk NBA Finallerine yükseldi.
Tatum geçmişte mücadele ettiğinde, idolü Kobe Bryant’ın kahramanlıklarını taklit etmek için çok fazla çaba gösterip göstermediği hakkında sorular her zaman gündeme geldi. Ancak lige girdiğinden beri çok yol kat etti. Daha akıllı atışlar yapıyor, başkaları için daha iyi oynuyor ve savunması elit.
Tatum hala ara sıra kötü oyunlara eğilimli ve bunları ortadan kaldırmak, tüm zamanların en iyisi olma arayışında çok önemli olacak. Ancak Tatum, Boston’ın büyük anlarda “o adam” olabileceğine inanmasını sağlayacak kadar gösterdi.
andrew peruk
Minnesota’da verimsiz bir sayı atan Andrew Wiggins, Golden State ile kendisinin en iyi versiyonuna yerleşti. Artık ağır bir hücum yükü taşıması beklenmiyor, artık hücumdaki noktalarını seçme ve sinir bozucu bir kanat defans oyuncusu olarak ortalığı alt üst etmek için daha fazla enerji harcama lüksüne sahip.
Wiggins açıkça bir süperstar değil, ancak Warriors’taki rolünde oynamaya devam ederse, niyet NBA şampiyonu olmak.
KEVON LOONEY
Kevon Looney, Memphis karşısında ikinci tur kapanış maçında 22 ribaund ile kariyer rekoru kırdıktan sadece bir hafta sonra, konferans finallerinin 3. maçında Dallas’a karşı kariyerinin en iyi 21 sayısını kaydetti. Ardından Warriors, Mavs’i 5. maçta eleyince 18 ribaund daha çekti.
Pek çok öne çıkan makarada yer almayabilir, ancak her şampiyonluk düzeyindeki takımın Kevon Looney gibi saçma sapan bir beyne ihtiyacı var.
BRAD STEVENS
Brad Stevens artık Celtics’e koçluk yapmıyor, ancak hala basketbol operasyonlarının başkanı olarak perde arkasında hamleler yapıyor. Geçen yaz ön büro görevine sadece iki hafta kala Stevens, Kemba Walker hissesini çökmeden hemen önce sattı ve muhteşem rönesansından hemen önce karşılığında Al Horford’a indi.
Stevens, baş koçluk rolünü, Celtics’in kültürü üzerindeki etkisi oyunun kurallarını değiştiren eski Gregg Popovich yedeği Ime Udoka ile doldurmayı seçti. Daha sonra Şubat ayında Stevens, çevre savunması Boston’a mükemmel bir şekilde uyan Derrick White için Josh Richardson’ın yer aldığı bir paketi San Antonio’ya gönderdi.
Derrick White, Lowry/Strus/Oladipo/Robinson’ı savunuyor:
— 188 mülk
— 9 puan
— 3-28 FG (%11)
— 1-14 3P (%7)
— 7 top kaybı
— 6 bloke atış
— 0 atış faulü pic.twitter.com/2EAncyZIoo— StatMuse (@statmuse) 30 Mayıs 2022
Yöneticiliğe geçen baş antrenör sezon boyunca da hamleler yapmaya devam etti. Enes Kanter, Evan Fournier, Dennis Schroder ve Tristan Thompson’ın cevap olmadığını biliyordu (soru ne olursa olsun) ve sezon ortasında hepsini takas etti.
Bütün bunlar, tamamen sert burunlu savunma köpeklerinden yapılmış bir kadro peşindeydi ve Celtics’in şampiyonluktan dört galibiyet uzakta olmasıyla, Stevens’ın tüm sürüşü ve ticareti cömertçe karşılığını verdi.